Peter en Dagmar

Wij zijn Peter en Dagmar. Samen met onze 2 katten,onze vogeltje,wonen wij sinds 6 mei 2006 in de Achterhoek!Op vrijdag 9 september 2005 zijn wij getrouwd! Een echte droomdag......Hier kun je lezen wat wij zoal meemaken.......................................... Daisypath PicDaisypath Ticker

donderdag, oktober 20, 2005

Weer op en neer...

Vandaag de hele dag gewerkt. Het was gelukkig niet zo'n drukke dag, een aantal clienten waren vrij, en er was er eentje ziek. Rond het middag eten heb ik oma even gebeld. Maar ze was ver van de wereld en ik kon haar bijna niet verstaan. Ze had veel pijn. Ik maakte me zorgen dus heb geregeld dat ik tussen 3 en half 4 even weg kon om naar het ziekenhuis te gaan. Ook papa even gebeld, en die zou er ook zijn. Bij het ziekenhuis aangekomen was oma in diepe slaap. Ze reageert bijna niet meer, wordt soms even iets wakker en is ook zo weer vertrokken. Ze zag er slecht uit. Overleg gehad met de doktor en er zou een hersenscan gemaakt worden. Ook zou ze een infuus met vocht krijgen, want ze is uitgedroogd. De morfine gaan ze stoppen, zodat ze misschien wat meer bij komt. Ik ben tegen half 4 weer naar mijn werk gegaan, voor het laatste uurtje van de werkdag. Thuisgekomen snel wat boodschappen gedaan, en wat gegeten.
's Avonds ben ik weer naar het ziekenhuis gegaan, met papa en Theo. Hopend dat ze nu bij zou zijn. Aangekomen hebben we eerst met de verpleegster gepraat. Op de hersenscan was gelukkig niets te zien, ook hebben ze een foto van hart en longen gemaakt. Hierop was te zien dat ze vocht bij haar longen en hart had. Nu krijgt ze wel vocht toegedient, voor de uitdroging, maar mag niet teveel, anders komt er teveel vocht bij haar hart en dat kan haar hart niet aan. Ook heeft ze nu een catheter.
Oma was verhuisd naar een kamertje voor haar zelf. Maar helaas ook vanavond niet aanspreekbaar. We hebben haar een paar keer proberen wakker te maken. Ze zei alleen de woorden ja, en viel weer weg. 1x zei ze ga naar huis... weet niet wat ze bedoelde of wij naar huis moesten of dat ze zelf naar huis wilde. Kregen we geen reactie op. We zijn ongeveer 10 minuutjes gebleven, maar het had niet veel zin, was geen contact mogelijk.
Hoop dat het morgen beter gaat, en dat ze iets meer bij is. Omdat de pijnbestrijding dan gestopt is, is ze misschien wakkerder, maar goed dan zal ze wel weer heel veel pijn hebben. Ze is gewoon ook oververmoeid, omdat ze de afgelopen weken door de pijn weinig heeft geslapen. Morgen maken ze ook een MRI scan. Kijken of daar wat uit komt, en ze erachter komen wat ze heeft. Alles is op dit moment erg onzeker...